Dlaczego teraz? Dlaczego to?

Najwyraźniej i w przeziębieniu można odnaleźć "plusy dodatnie".

Człowiek po wypiciu szklanki koktajlu rozpuszczonej witaminy Ce i aspiryny, kompletnie bezkarnie może w koc zwinięty przewegetować większą część dnia. Bez prania/prasowania/sprzątania. Bo może i chęci by się znalazły, by wyfroterować podłogę, ale sił brak. Cóż, z naturą nie wygrasz.

 

Takie niezbyt groźne choróbsko to też doskonały (jak się okazuje) moment, żeby z laptopem na kolanach rozpocząć pisanie. Inne od tego codziennego. Od 4 lat piszę, i to regularnie, o zupie, kremie waniliowym i serniku. Piszę o moich ulubionych smakach i zapachach. Piszę o kuchni, co nadal czynić zamierzam, bo sprawia mi to ogromną i nieprzerwaną przyjemność (porównywalną chyba tylko z jedzeniem)!

Jednak nie można dać zamknąć się na zawsze w kuchni (nawet z własnej, nieprzymuszonej woli) i oczekiwać wiecznego szczęścia. Zdrowo jest czasem zmienić klimat. Zastanowić się nad przemeblowaniem pokoju, pomarudzić o trudach codziennego matkowania, podzielić się euforycznymi odczuciami związanymi z nowo kupioną sukienką.
 

I tym właśnie ma być ta strona. Małą odskocznią od kotletów, miejscem relaksu i samej przyjemności.
 

Nazwa bloga przy tym tylko z pozoru gastronomiczna. Po prostu przyzwyczaiłam się do tego określenia. Gdy jestem komuś przedstawiana zwykle brzmi to "Poznaj Agatę. Tę od kuchni".

Jest to więc moja strona. Agaty, od kuchni.